കാവ്യാഞ്ചലി

 കാവ്യാഞ്ചലി

ഇനിയില്ല, സഖാവേ വിളികളും, കാല്പനികതയുടെ വാക്കും വരകളും, 

ഇനിയില്ല, വെളുത്ത പനിനീർ പൂക്കുന്ന നിൻ്റെ പൂന്തോട്ടങ്ങൾ.

ഇനിയില്ല നിൻ്റെ ചങ്ങാത്തങ്ങളും, കാലദേശങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങാത്ത അടുപ്പവും,

ഇനിയില്ല, നിൻ്റെ സൗഹൃദ കൂട്ടങ്ങൾ, ഇഴയറ്റ മനസ്സുകൾ മാത്രം,

ഈ യാത്രയിൽ എങ്ങനെയോ ഒത്തു ചേർന്നവർ, നമ്മൾ

ഇടയ്ക്ക് ചിലർ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി,

മറ്റു ചിലർ ദിശകൾ മാറി,

എന്നിട്ടും നിയതമായ സഞ്ചാര പഥങ്ങളിൽ, 

ലക്ഷ്യത്തെ മാത്രം വിച്ചാരപ്പെടാതെ

സ്വച്ഛമായി ഒഴുകി നടക്കവേ,

ഒരു യാത്രപോലും പറയാതെ സഖാവെന്തേ പോയ് മറഞ്ഞു, 

ഏകയായി എന്തേ യാത്ര പോയി, 

ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ നീ ഏകിയ വെളിച്ചത്തിനെന്തൊരു വെളിച്ചമായിരുന്ന്,

അതണഞ്ഞപ്പോൾ പരന്ന ഇരുട്ടിൻ്റെ ചുഴിയിൽ ആഴത്തിൽപെട്ടുഴലുന്ന  കൂട്ടുകൾ,

ഇനിയില്ല നിൻ്റെ പ്രചോദനവും, സ്വപ്നവും, ചിന്തയും,

ഇനിയില്ല നിൻ്റെ വാക്കും വരകളും, ഇനിയില്ല ഇനിയില്ല എന്ന് മനപ്പാഠം

ചൊല്ലി പഠിപ്പിച്ചു ഞാനെൻ്റെ ഉള്ളിനെ,

സഖാവേ നിനക്കുള്ള കാവ്യാഞ്ചലിയിൽ,

വാക്കുകൾ വിതുമ്പുബോൾ

കുറിക്കട്ടെ നിനക്കേറ്റം പ്രിയമുള്ളോരാ വരികൾ,

അരികിലുണ്ടാകുമെന്നും അരികത്തിരിക്കുമെന്നും

മനസ്സ് മന്ത്രിചതോർത്തപ്പോൾ

അകലേക്ക് പാറി പറന്ന തോഴി

നേരുന്നു നിനക്ക് കണ്ണീരിൽ കുതിർന്നൊരു യാത്രാമൊഴി.

ലാൽസലാം സഖാവേ